Hogsback, Graaff-Reinet en Morgans Bay

Goedemorgen deze morgen,
Ik moet eens even kijken waar ik gebleven was, want het is alweer een tijd geleden. Tijd vliegt het laatste moduul echt voorbij. Internet is echt een ramp, dus de foto’s willen niet laden. Sorry daarvoor. (foto's van addo zijn wel eindelijk geladen: http://myalbum.com/album/SLAZbuXpaUz1)

School stelt niet zoveel voor, dus de week vliegt ook zo voorbij. Het weekend nadat we een weekend in PA zijn gebleven zijn Diandra en ik naar Hogsback gegaan. Dit is een stuk landinwaarts, midden in de natuur, waar je vele wandelingen kan maken. De natuur daar heeft veel weg van de natuur van Nieuw Zeeland. We hadden al veel goede verhalen gehoord over Hogsback, dus dit mocht niet ontbreken aan ons lijstje. Vrijdag de 13e van mei kwamen we aan bij het hostel: Away with the faries. Hier een beetje de omgeving bekeken en je kon je eigen pizza samenstellen, wat goed uitkwam natuurlijk. Zaterdag zijn we gaan hiken en hebben we een abseil gedaan. Dit was ontzettend gaaf. Diandra en ik gingen met zn 2en hiken en de wandelroutes was niet zo goed aangegeven. Dus uiteindelijk maar de helft gedaan, omdat we het niet echt aandurfde. De abseil was echt heel erg leuk. In het begin sta je weer boven op zo’n afgrond en denk je, waarom doe ik dit toch weer haha. Maar als je eenmaal bezig bent, geeft het zo’n kik. Beneden zei de man dat ik de beste was van de dag, wat toch wel een goed gevoel gaf haha. Ik ging ook echt super snel naar beneden, zat er lekker in. Daarna terug gewandeld naar het hostel, dat was nog een wandeling van 2 uur door de bushbush, dit was gelukkig wel wat beter aangegeven. Maar we waren blij toen we het hostel weer hadden bereikt.
We hadden op garden route nog een tip gekregen, om naar Andy te gaan, want zij gaf de meeste waanzinnige massages, dus dat hadden we voor zondag in de planning staan. Het was inderdaad een lekker massage! Daarna terug gereden naar PA. Alleen zaten we onder de olie haha, dus was lekker glibberen. Thuis konden we gelukkig weer lekker douchen.

Valley of desolation
Het weekend van 27-29 mei zijn we naar Graaff-Reinet geweest, met Rosa en Jennifer. Ik voelde me al niet echt lekker, maar dacht ga wel gewoon mee, want is zonde als ik niet ga, want auto en accommodatie waren al geregeld. Op vrijdag kwamen we in de middag aan, toen heb ik voornamelijk op bed gelegen. ’s Avonds waren we de notebook aan het kijken en toen viel ineens de stroom uit in het hele dorp. En we moesten nog eten. Uiteindelijk maar gewoon gaan rijden, om te kijken of er een restaurant open was. Gelukkig was dat wel het geval en konden we nog ergens aanschuiven. We zaten er alleen al rond een uur of 7 en kregen kwart over 9 pas ons hoofdgerecht, dus was een lange zit. Volgende dag zijn we naar Valley of Desolation geweest. Een mooi stuk gebergte wat door een vulkaan verwoest is, maar nog wel staat. Daar hebben we een wandeling gedaan en daarna zijn we nog doorgereden naar het national park, waar we wild life konden zien. Helaas kwamen we niet veel verder dan een paar bokjes en een kudu, dus daar waren we ook wel snel klaar mee. ’s Avonds bij super gezellig restaurantje gegeten en nog een spelletje gespeeld. Zondag gingen we weer terug naar huis, er was verder ook niet echt veel te doen in Graaf-Reinet en aangezien ik niet topfit was, zag ik een wandeling ook niet echt zitten. Eenmaal terug in PA weer lekker op bed gelegen. Ik had het de hele tijd echt ontzettend koud en mijn hoofd plofte haast uit elkaar van de hitte, dus dat was een lekker griepje. De zaterdag kwam er ook nog beetje keelpijn bij. Feest.

De rest van de week rustig aan gedaan, de keelpijn heeft zich doorgezet tot een keelontsteking. Maar ja rustig aan doen zit niet echt in mijn systeem, dus ik ga gewoon door. Voor school zijn we bezig om ons feest te organiseren, dit gaat de goede kant op. We organiseren een Goodbye Africa party, wat een soort afscheidsfeest is voor iedereen. Het feest is de 15e van juni, en wij moeten zorgen dat alles goed loopt, dat de marketing goed wordt gedaan en dat er sponsoren zijn. Al het geld wat we opbrengen gaat naar het goede doel, een plaatselijke opvang met een groente tuin, waar kinderen hun eigen groentes kunnen verbouwen.

Footprint Festival
Afgelopen weekend ben ik met school op fieldtrip gegaan naar Morgan Bay. Hier gingen we werken op het footprint festival en ook gingen we hier kamperen. Ik had er super veel zin in, leek me hartstikke leuk. Ondanks de keelontsteking ben ik toch meegegaan. Of dat een verstandige beslissing was weet ik nog steeds niet, maar ik denk wel dat ik blij ben dat ik mee ben geweest. Alleen de pijn werd erger en op vrijdag ochtend stond de lerares erop dat ik naar de dokter ging. Dus met haar naar de dichtstbijzijnde dokter gereden in East Londen (een uur van waar we zaten, jeej). Ik houd niet van dokters en houd ook niet van pillen, dus ik was niet zo voor dit idee. Ik dacht gaat wel over, maar goed. We kwamen er aan en ik was echt verbaasd over de snelheid waarmee ik geholpen werd. Ik moest even mijn gegevens invullen, kopie van mijn rijbewijs werd gemaakt, even betalen en toen werd ik al naar een kamer gebracht, waar na 2 minuten een dokter voor mn neus stond. Nou dat maak je in Nederland echt niet mee. Goed. Dus daarna medicijnen gekregen en terug naar het festival. Van de antibiotica word je alleen erg moe en dus kon ik eigenlijk weinig doen. Ik had een paar taken uitgevoerd en voelde dat mijn lichaam dat gewoon al niet aan kon. Het festival was ook niet wat ik me er van had voorgesteld, dus dat scheelt dat ik niet al te veel gemist heb. Het was een prima weekend, gezellig met de groep, slopend door de drugs en was blij dat ik weer naar huis kon.

Nu komt het feest steeds dichter bij en moet er steeds wat meer gebeuren. Ik voel me al wel wat beter, maar merk wel dat de medicijnen me ontzettend moe maken, wat ik totaal niet gewend ben. Na het feest moet er nog een presentatie gehouden worden, over hoe het is gegaan en wat we anders zouden doen in het vervolg.

Het is nog maar een paar weekenden met iedereen. Er zijn ook mensen die eerder naar huis gaan (de 25e van juni). Rosa en ik gaan dan ook ongeveer weg waarschijnlijk met reizen. Een concrete planning hebben we nog niet gemaakt. Het voelt al wel alsof het aftellen al is begonnen, super raar. Ene kant ben ik ook wel aan toe, andere kant kan ik nog wel even verder reizen. Rosa en ik hebben in ieder geval nog even om te genieten!

Dikke knuffels.